Met Jormuwagüllandr schept Jonathan een dystopische wereld waar sciencefiction en fantasy elkaar kruisen. Zijn werk balanceert tussen escapisme en confrontatie, iets wat hij zelf omschrijft als “escapism for the broken soul.” In zijn universum krijgen gebrokenheid en verbeelding een plaats naast elkaar, en wordt fictie een manier om de realiteit te herdenken, of weg te denken.